कैलासगड

कैलासगड - Kailasgad

कैलासगडावर जायचा याअगोदर एकदा प्रयत्न केला होता पण अर्ध्यातूनच परत यावे लागले होते.  ह्यावेळी मात्र गडावर पोहचायाचेच असा चंग बांधूनच पुण्यावरून मी ,आदित्य, चेतन आणि योगेश निघालो होतो.

            

 

 

        मागच्यावेळी उशिरा निघालो होतो आणि त्यामुळे अर्ध्यातूनच परत यावे लागले होते . ह्यावेळी मात्र पहाटे-पहाटे ६.३० लाच  निघालो :). गड मुळशी धरणाच्या पसाऱ्याच्या मधोमध आहे. त्यामुळे बरेच फिरून जावे लागते . पुण्यावरून मुळशी - ताम्हिणी आणि परत लोणावळा रस्त्यावरून आत वाघवाडीला यावे लागते.तिथूनच ट्रेकला सुरुवात होते.

        दोन तासातच मुळशी - ताम्हिणी मागे पडले होते. सकाळी सकाळी माणसांची-गाड्यांची वर्दळ कमी होती.  निर्जन रस्ते नेहमीपेक्षा जरा वेगळेच दिसतात.  ताम्हीणीला वळसा घालून आम्ही वाघवाडीच्या रस्त्यावर आलो. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

खळखळती धावपळ

रस्त्यात वडुस्ते आणि वांद्रे हि लहान लहान गावे आहेत.  मधे एक दोन लहान मोठ्या ओढ्यांची धरणाकडे पोहोचायची खळखळती धावपळ चालली होती. हिरव्या रंगात सुद्धा किती छटा असू शकतात हे पहायचे असेल तर एकदा कैलासगडावर जायलाच हवे.
 
 

 

 

 

 

 

हिरव्या छटा

 

 

दहाच्या दरम्यान वाघवाडीत पोहोचलो,  गाडी लावली आणि सुरुवात केली खायला!! भूकच जरा जास्तच लागली होती. सकाळपासून फक्त चहाच होता पोटात. ब्रेड-जाम/भेळ खाल्ली आणि सुरुवात केली गड चढायला.
              

       १५ मिनिटेही झाली नाहीत तोवरच वाट झाडीत हरवून गेली. पण मागच्या वेळच्या अनुभवामुळे अर्धा रस्ता तरी माहित होता.  अक्षरशः झाडीतून वाकून वाकूनच जावे लागते. ३-४ फुटावरचा माणूसही दिसणार नाही अशी झाडी.
 

 

 

 

          पहिलीच टेकडी चढली की असा काही नजरा दिसतो की एवढ्या दूर आल्याचे सार्थक झाले असेच वाटते.  मुळशी धरणाच्या पाण्याने वेढलेले डोंगर आणि समोर दिसणारा कैलासगड.
सगळीकडे नजर जाईल तिकडे एकतर निळेशार पाणी नाहीतर हिरवाईने नटलेल्या टेकड्या अन डोंगर .
रस्त्यात मधे मधे १-२ लहान-सहान धबधबेही येतात. 

 

    ह्यावेळी आमच्याबरोबर होता चेतन. तो त्याच्या blackberry वरून facebook वर फोटो अपलोड करत होता, अगदी काढल्या काढल्या. त्याला येणारे likes , कमेंट्स वाचत वाचत आमचा ट्रेक सुरु होता. चौघांचा एकत्र फोटो घेण्यासाठी आम्ही ७-८ फोटो तरी काढले. एकही मनासारखा आला नाही. शेवटी त्यातल्या त्यात जो बरा होता तो अपलोड केला.  

  गडावरून मुळशी धरण

एक दीड तासांनी गडावर पोहोचलो. गडावर फिरायला १५-२० मिनिटे पुरतात. गडावर अवशेष असे काहीच नाहीत.  एक लहानसे तळे , एक मूर्ती आणि हिरवीगार लहान लहान झुडपं. पण अतिशय स्वच्छ आणि सुंदर परिसर. गडाच्या माथ्यावर पोहोचल्यावर समोर दिसणारे दृश्य तर निव्वळ अप्रतिमच. मुळशी धरण, धरणाची भिंत , समोरच्या डोंगरावरून कोसळणारे धबधबे, ढगात हरवलेले डोंगर अप्रतिमच. मुळशी-ताम्हिणी परिसर पावसाळ्यात अतिशय सुंदर दिसतो. त्यात कैलासगड म्हणजे हिरवाईचा कळस.  पांढराशुभ्र कैलासपर्वत नाही का होईना पण हा हिरव्यागार कैलासगडाला मात्र जरूर भेट द्या ..   

 

काही छायाचित्रे ...

 

 कैलासगड

माझा रुबाब वेगळाच ...

 

आदित्य , योगेश आणि चेतन 

ताम्हिणी 

उपयुक्त माहिती:

रस्ते:
*  पुणे-पौड-मुळशी-ताम्हिणी-पिंपरी-वडुस्ते-वाघवाडी-कैलासगड 

आसपासचा परिसर:
* ताम्हिणी, घनगड, मुळशी  

---BinaryBandya™  

पिंपरी तलाव - ताम्हिणी घाट

देवाने पृथ्वीवर काही ठिकाणी स्वर्ग निर्माण करून ठेवला आहे त्यापैकीच एक ताम्हिणी .
ताम्हिणी घाटात कितीही वेळा गेले तर मनच भरत नाही.
ताम्हिणी घाटात  कुठल्याही ऋतूमध्ये जा त्याची सुंदरता जराही कमी होत नाही.
पण हो पावसाळ्यात ताम्हीणीचे सौंदर्य जरा नाही फारच जास्त खुलते.
ताम्हिणी घाट परिसरात अजून एक सुंदर ठिकाण आहे - पिंपरी व्ह्याली आणि पिंपरी तलाव .



जरा कमी गर्दीचे आणि सुंदर असे ठिकाण. लहान मोठे  धबधबे, भरपूर झाडी , धुक्यात हरवलेले डोंगर अन रस्ते . आणि गडबड गोंधळ नसलेला शांत परिसर. अतिशय सुंदर .

स्वर्गाचे प्रवेशद्वार

ताम्हिणी गाव ओलांडले की ३-४ किमी वर उजव्या हाताला लोणावळा फाटा लागतो.
फाट्यावरून उजवीकडे वळला की धुक्यात हरवत चाललेला एक लहानसा डांबरी रस्ता तुमची स्वागत करतो. नंतर हाच रस्ता धुक्याबरोबर झाडीतही वळणे घेत हरवत जातो. हा रस्ता किती सुंदर आहे म्हणून सांगू , स्वर्गाचे प्रवेशद्वार म्हटल्यावर त्याने सुंदर असायलाच हवे, नाही का ?

रस्त्यावर मधेच दिसतो एखादा गुराखी धुक्यातून वाट काढत चाललेला. तो आमच्या सारख्या हौशी छायाचित्रकारांसाठी अल्बममधे जपता येईल असा एक सुंदर फोटो देऊन जातो.

फाट्यापासून  फक्त २ किमी आहे पिंपरी. पिंपरीच्या अगोदरच रस्त्यात डाव्या हाताला लागेल एक सुंदर दरी. ह्या दरीतून कोकणातून घाटावर येणारे ढग वर येतात. अतिशय सुंदर नजरा असतो - जिकडे लक्ष जाईल तिकडे हिरवाईने नटलेले डोंगर, डोंगराभोवती घुटमळणारे ढग आणि डोंगरांच्या अंगा-खांद्यावरून कोसळणारे धबधबे.

कितीही फोटो काढा मन भरणारच नाही ...

मधेच येणारा जोरदार पाउस अगदी चिंब करून जातो - शरीर आणि मनही. गेली ५-६ वर्षे इकडे येतोय. येताना ठरवतो की जास्त वेळ इथे थांबायचे नाही पण इथे आले की पायच निघत नाही. दहा- बारा सुंदर फोटो घेऊ आणि परत निघू असे काहीतरी ठरवलेले असते पण त्या दहा-बारा फोटोंचे शंभर फोटो कधी होतात ते पण कळत नाही.

  





इथून निघून जरा पुढे गेला की लागतो एक सुंदर तलाव. लहान आहे तलाव त्यामुळे लगेच भरतो आणि त्याच्या भिंतीवरून पाणी खाली वाहायला लागते. फार सुंदर नजरा असतो. इथे भुट्टा,भेळ,भजी असलं  काहीही मिळत नाही. एकदम स्वच्छ आणि सुंदर परिसर.

   हे झाड तर कुठलाही ऋतू असुद्या कधीच बहरत नाही, मला तरी कधी तसे दिसले नाही.
पावसाळ्यात पण हा सजत नाही की काय ? कदाचित बिचाऱ्याचे सजणेच आपल्याला समजत नसावे...
  








 काही छायाचित्रे:

 खळखळणाऱ्या पाण्याचा आवाज ऐकत इथे मी तासन-तास बसून राहू शकतो.

 

हाच तो तलाव आहे की नाही सुंदर !!!

 

 

भिरा

उपयुक्त माहिती:

रस्ते:
*  पुणे-पौड-मुळशी-ताम्हिणी-पिंपरी 
*  ह्याच रस्त्याने पुढे लोणावळ्याला जाता येते (पिंपरी - भांबर्डे - कोराईगड -लोणावळा )

आसपासचा परिसर:
* ताम्हिणी(६ किमी), कैलासगड, घनगड, तैलबैला   


---BinaryBandya™  

कळसुबाई

ह्या पावसाळ्यातला पहिला ट्रेक कुठला करायचा असा प्रश्न पडायच्या आतच उत्तर तयार होते - कळसुबाई पुण्याहून अंदाजे २०० किमी. आणि भंडारदरा धरणापासून ६किमी. भंडारदरावरून बारी (कळसुबाईच्या पायथ्याचे गाव) फक्त ६ किलोमीटर आहे.

धुक्यात हरवलेले कळसुबाईचे शिखर 

रंधा धबधबा

रस्त्यात भंडारदरा रस्त्यावरच उजव्या हाताला  रंधा धबधबा आहे. अतिशय सुंदर असा हा धबधबा एकदा तरी बघावाच. धबधबा ज्या घळीत उतरतो ती घळई (प्रवरा नदी )सुद्धा छान दिसते.  आख्खं बालपण गेलंय ह्या नदीच्या काठावर त्यामुळे जरा जास्तच प्रेम आहे ह्या नदीबद्दल .

ही शिडी डायरेक्ट स्वर्गात जाते ..

शेंडी गावात(भंडारदरा) जरा नाश्ता केला  आणि तिथून थेट कळसुबाई गाठले .
 बारी गावात कळसुबाई मंदिराजवळ गाडी लावण्याची सोय आहे . तिथूनच होते ट्रेकला सुरुवात :)

तसा ट्रेक काही अवघड नाहीये कारण जिथे जिथे अवघड रस्ता आहे तिथे तिथे लोखंडी शिड्या आहेत. अगदी ५०-५० फुट उंच शिड्या देखील आहेत.

 






आम्ही चढाईला सुरुवात केली पण धुक्यात हरवलेले कळसुबाईचे शिखर काही दिसतच नव्हते. त्यामुळे किती चढावे लागणार ह्याचा काहीच अंदाज येत नव्हता. तास दीड तास चढून गेल्यावर कळसुबाईला असलेली ढगांची मिठी सुटली आणि शिखराचे दर्शन झाले. हो महाराष्ट्रातले सगळ्यात उंच शिखर.

कळसुबाई

 काय सांगू तिथे गेल्यावर काय काय मनात येते .

सुंदर अतिशय सुंदर ..
अतिशय जोरात वाहणारा वारा ,
वाऱ्याबरोबर पळणारे काळे-पांढरे ढग,
ढगांच्या मिठीत अडकलेले डोंगर,
डोंगराच्या अंगाखांद्यावर झुलणारी हिरवी झाडे
आणि ह्या अशा निसर्गाच्या प्रेमात पडलेले आम्ही सारेजण ...

शिखरावर लहानसे देवीचे मंदिर आहे भगव्या रंगात रंगवलेले.
मंदिरासमोर आहे एक लोखंडी गज त्याला अडकवल्यात बऱ्याचश्या लहानमोठ्या घंटा, रंगबेरंगी कापडाचे तुकडे आणि एक-दोन  त्रिशूळ.  त्यातली गूढता मनाला अशी काही खेचत होती की त्याकडे कितीही वेळ बघितले तरी मन भरतच नव्हते.













मध्येच येणारी पावसाची सर बापरे!!! अक्षरशः सुया टोचल्यासारखे पावसाचे थेंब लागत होते. पण जर असा ट्रेक असेल तर कसलाही पाउस मंजूर.


 काही छायाचित्रे ..

भंडारदरा धरणाची भिंत 

उपयुक्त माहिती:

रस्ते:
*  पुणे-संगमनेर -अकोले - भंडारदरा - बारी - कळसुबाई

आसपासचा परिसर:
* भंडारदरा (६ किमी), रतनगड - अमृतेश्वर मंदिर (अंदाजे २५ किमी), रंधा धबधबा (१० किमी)
* अलंग- मदन- कुलंग , सांधण

---BinaryBandya™

घनगड

धुक्यात हरवलेला घनगड

मागच्या पावसाळ्यात घनगडला गेलो होतो. फार अगोदरपासून तिकडे जायचे मनात होते पण तिकडचा शेवटचा टप्पा जाम अवघड होता. त्या शेवटच्या टप्प्यामुळे राहिलेला घनगड ट्रेक पूर्ण झाला तो तिथल्या ग्रामस्थांनी आणि काही ट्रेकर्सनी लावलेल्या शिडीमुळे. आता तो टप्पा शिडीमुळे बराचसा सुरक्षित झाला आहे आणि तुमच्या-आमच्यासारखे साधे-सुधे ट्रेकर्स पण गडावर जाऊ शकतात .





आम्ही सहाजण पुण्यावरून गेलो होतो. विशाल, माधव, सुरेश, प्रशांत, सुदर्शन आणि हो मी पण. नेहमीचाच ग्रुप. ताम्हिणी म्हटले की सगळेच तयार.

आमची गँग

ताम्हिणी घाट, पिंपरी व्हॅली, प्लस व्हॅली हे आमचे तसे जीवलगच.

ताम्हिणी म्हणजे काय विचारूच नका.  खरेतर ताम्हिणीमध्ये देवाने स्वर्ग बांधायला घेतला होता आणि बांधलाही. फक्त देव राहायला आले नाहीत एवढाच काय तो स्वर्गात आणि ताम्हिणी मध्ये फरक.

  रिमझिम पाउस, धुक्याची दुलई आणि

बुरुजात लपलेला घनगडाचा दरवाजा 

ट्रेकिंग - जगातले सगळ्यात वाईट व्यसन आहे हे !!!  आणि नेमके हेच कॉम्बीनेशन ह्यावेळी जमून आले होते.

गप्पा मारत, जंगलात घुसलो अन जंगलाचा ओळखीचा वास नाकात घुसला. अहा अशा वातावरणात मी/आम्ही तासंतास चालू शकतो. कधी गडावर पोहोचलो ह्याचा पत्ता पण लागला नाही. वाटेत एक लहानसे मंदिर लागले.   कशाचे मंदिर होते बरे, विसरलो. पुढच्यावेळेपासून ह्या
नोंदी ठेवत जाईन.



गड तसा लहानसाच आहे , तासाभरात चढून होतो आणि वरती २० मिनिटात पाहूनही होतो. गडावर फक्त बुरुजांचे अवशेष आहेत बाकी काही नाही.

कोराई गड

पण इकडून तुमची नजर थेट कोकणातच पोहोचते. कोकणात उतरणारे कडे एकदम खासच.कितीही वेळ गडावर बसला तरी कंटाळा नक्कीच येणार नाही. त्या दऱ्या, डोंगर कितीही नजरेत भरून घ्या, मन काही भरणार नाही.  समोर सुधागड,
कोराईगड दिसतात आणि तैलबैला आपल्याच थाटात उभा असलेला दिसतो.

आणि हो गडाच्या पहिल्या दरवाजाजवळ उजव्या बाजूला एक मोठीशी शिळा गडाला टेकून  उभी आहे .
किती मोठी आहे बघायची आहे , तर मग हा फोटो बघा .
इथे आतमध्ये काही देव आहेत शेंदूर फासलेले.
आणि छोटीशी गुहा.

मस्त आहे ना?

आणि एक फोटो स्पॉट अजिबात विसरू नये असा, घनगड आणि शेजारच्या डोंगराच्या खोबणीत एक दगडांची उतरंड मांडून ठेवली आहे, माणसांनी नाही काय निसर्गानेच.
एकावर एक कितीतरी स्फटिक रचून ठेवावेत जणू , बारावीच्या भूगोलात अशा दगडांना काय म्हणतात ते होतं पण आता कोणाला आठवणार!

आणि कोणी कृपा करून अजिबात विचारू नका प्रत्येकवेळी अशीच पोज का देतो म्हणून.  

आणि शिडी चढताना जरा जपून, शिडी संपल्यावर डावीकडे वळायचे आहे , तिथे वाट लागते , जरा जपूनच चढा.

हीच ती शिडी , अगोदर इथे फक्त एक दोरी होती ...

                                           
परत येताना ताम्हिणी घाटामध्ये पण छान धुकं होतं. परत येताना घेतलेले काही फोटो.

ताम्हिणी मधले रस्ते 

कुठे आहे घनगड ?
जवळच. पुण्यापासून ८०-९० किमी. ताम्हीनीला जायचे , तिथून लोणावळा रस्ता घ्यायचा आणि भांबर्डे गाव गाठायचे
ह्याच गावातून गडावर जाता येते .
किंवा लोणावळ्यावरून -अ‍ॅंम्बी व्हॅली - भांबर्डे गाव असेही येता येईल.





आम्ही जाऊ शकतो का ?
हो , साधा-सुधा ट्रेक आहे. तुम्हीही जाऊ शकाल. शेवटच्या टप्प्यामध्ये जरा सावधगिरी बाळगा. बस पोहोचलाच.
आणि मदत हवी असेल तर आम्हाला विचारा ना राव ...


---BinaryBandya™

फूस...

सहज कपाट चाळता चाळता "राजा शिवछत्रपती" पुस्तक हाती लागले. लगेच वाचायला घेतले ..

दहावीच्या सुट्टीत आणि इंजिनीरिंगला असताना हे पुस्तक वाचले होते.  त्यावेळी जमेल तेवढी कल्पनाशक्ती वापरून  गड -किल्ले , रस्ते , गावे डोळ्यासमोर  उभे करत असे .

 

 

 

 

पण आता मात्र गोष्ट वेगळी होती . आता पक्का भटक्या झालोय, नाही म्हटले तरी तीस एक किल्ले अन बराचसा कोकण, पश्चिम महाराष्ट्र फिरून झालाय. बराचसा महाराष्ट्राचा भूगोल समजलाय आता. 

शिवनेरी , जीवधन , राजगड , तोरणा , रायरेश्वर , पन्हाळा , रायगड , सिंहगड - तानाजी कडा , पुरंदर असे एक एक गड पुस्तकातून बाहेर येत होते  अन मी ह्या गडावरून त्या गडावर,  महाराजांचा मावळा बनून महाराजांबरोबरच फिरून येत होतो  (भूगोलासकट).  

खऱ्या -खुऱ्या गडांवर , खऱ्या -खुऱ्या बुरुजांवर .. 

 

 

 

 

मीही राजांबरोबर शिवनेरी ते जीवधन घोड्यावरून एका दमात रपेट मारून येत होतो,

त्या "तानाजी कड्या"वरून तानाजीबरोबरच वर चढून येत होतो .

 

 

अजूनही भरपूर किल्ले बाकी आहेत, बाजीप्रभूंची पावनखिंड पण बाकी आहे, 

प्रतापरावांची नेसरी बाकी आहे.

पण हो मी जाणारच कारण ...

"सह्याद्रीला सवयच आहे शूरवीर वाघांना फूस लावायची..."(इति बाबासाहेब पुरंदरे-राजा शिवछत्रपती) 

आम्हालाही भटकायची सवय म्हणा किंवा फूस म्हणा - सह्याद्री आणि शिवाजी महाराजांनीच लावली ... 


---BinaryBandya™

शिवजयंतीला सिंहगड

शिवजयंतीला रायगडला जायचं आमचा बेत
फसला, पण चैनच पडेना म्हणून मग कमीतकमी सिंहगडावर तरी जायचेच असे ठरवून घराबाहेर
पडलो. पण आमचे बेत सगळेच फिस्कटत गेले. गडाच्या पायथ्याला पोहोचल्यावर कळाले "काम चालू रस्ता बंद". मग काय "पावले चालती पंढरीची वाट" .
चालत जावून तानाजींना मुजरा घालायचा, सूर्यास्त बघायचा आणि लगेच परत फिरायचे असे ठरले.


 आमच्या नेहमीच्या ग्रुप बरोबर आज एक नवीन मावळा आला होता , त्याच्या वजनामुळे त्याला ढकलत ढकलत गडावर न्यावा लागला. पण पोहोचलाच तो गडावर .

गडावर पोहोचेपर्यंत सूर्याने क्षितिजावरून कल्टी मारली होती. सूर्य मावळला होता पण अजून त्याच्याकडून  क्षितिजावर विस्कटलेले रंग आवरायचे राहिलेच होते. आम्ही जमेल तेवढे रंग आमच्या कॅमेऱ्यात भरून घेतले. हे रंग तुमच्यासाठी ....

गडावर येताना "जय शिवाजी -जय भवानी" च्या घोषणा , ढोल-ताशांचा आवाज येत होता. आम्ही आज उशीराच आलो लवकर यायला हवे होते . गडावरून परत जाणाऱ्याच्या प्रत्येकाच्या कपाळावर गुलाल,कुंकू छान दिसत  होते. बरेच जण कुर्ता -पायजमा, फेटे अशा पेहरावात होते. छानच वाटत होते.




नंतर तानाजींच्या पुतळ्याला कुर्निसात, त्याचबरोबर भगवा झेंडा आणि शिवाजी महारांजाच्या प्रतिमेला कुर्निसात घालून परतीची वाट धरली. 

" सिंहगडावर जावून कांदाभजी नाही खाल्ली तर पाप लागते " म्हणे, म्हणून ७-८ प्लेट भजी ५ जणांनी खाल्लीच.

एवढे सगळं करेपर्यंत भरपूर अंधार झालाच होता. गडावर शांतता - छानच . पण
उतरायला सुरुवात केली तेवढ्यातच चंद्र उगवलाच.

मित्रांमध्ये वाद चालले होते-  एक म्हणे  फक्त सूर्यच उगवतो आणि मावळतो, चंद्र उगवत-मावळत नसतो , खरे खोटे काय ते चंद्र-सूर्यालाच माहित. एवढं मात्र नक्की आम्ही कशावरही वाद घालू शकतो .

चंद्र अप्रतिमच दिसत होता . त्याचे काही फोटोग्राफ्स ..
काही ठिकाणी आमच्यातला फोटोग्राफर जागा होतो
आणि मग  मागे राहिलो की बाकीच्या लोकांच्या आम्ही
शिव्या खातो . चालायचेच.

     कोणाकडे battery नव्हतीच, नशीब पोर्णिमा नुकतीच
होऊन गेली होती, त्यामुळे चंद्र पूर्ण जोषात होता.
गडावर अगोदरच आम्ही वाद घातला होता -पोर्णिमा झाली की अमावस्या चंद्र उगवल्यामुळे ह्या वादावर पडदा (उजेड?) पडला.


चंद्राच्या कृपेमुळे अडखळत- धडपडत का होईना पण शेवटी दहा-साडेदहाला पायथ्याला पोहोचलो. मग गाड्या घेऊन डायरेक्ट पुणे ...
---BinaryBandya™

मल्हारगड

पुण्याजवळचे किल्ले म्हटले की नजरेसमोर येतात ते सिंहगड-राजगड-तोरणा, लोहगड-विसापूर, पुरंदर. पण सासवड जवळ एक सुंदर मल्हारगड नावाचा किल्ला लपलाय . हा किल्ला सोनोरीचा किल्ला म्हणून पण ओळखला जातो . बहुतेक जणांना त्याचे नाव सुद्धा माहित नाही .
पुण्यावरून फक्त ३० किलोमीटर , दिवेघाट ओलांडला की डावीकडे सोनोरी गावात वळायचे . ४-५ किलोमीटर जात नाही तोवरच उजव्या हाताला एक मोठा दरवाजा दिसतो . इथे ज्यांनी मल्हारगड बांधला त्या पानसे सरदारांच्या वाड्याचे अवशेष आहेत . गडाच्या पायथ्यापर्यंत तुमची चार-चाकी गाडीही आरामात जाऊ शकते. गडाच्या पायथ्यापासून माथ्यावर पोहोचण्यास फारतर ४५ मिनिटे लागतात . गडावर खंडोबा आणि महादेवाची प्रेक्षणीय अशी मंदिरे आहेत . गडाचा पसारा फार मोठा नाहीये, १५-२० मिनिटात सगळा गड पाहून सुद्धा होतो .

दिवेघाटावर टेहाळणी करण्यासाठी पेशव्यांच्या कारकिर्दीत हा गड बांधला गेला. गडाची तटबंदी अजूनही शाबूत आहे . आतमध्ये १-२ पडक्या अन कोरड्या विहरी आणि आतल्या लहान किल्ल्याचे काही अवशेष सोडले तर गडावर मोठे असे बांधकाम नाहीये. गडाचे बुरुज, तटबंदी पण राजगड-सिंहगड सारखे मोठ्या आकाराच्या नाहीयेत . गडावरून लोणी परिसर ,सासवड परिसर दूरवर पसरलेला दिसतो.

पण सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे गडावर फारसे लोक -पर्यटक येत नाहीत . खरेच मनापासून जे भटके लोक आहेत ते येतात . त्यामुळे गडाचा परिसर अगदी स्वच्छ आहे , प्लास्टिक च्या बाटल्या नाहीत , केर कचरा नाही . गडावर गेल्यावर मन अगदी प्रसन्न होते.

पाण्याची आणि जेवणाची सोय स्वतःच करावी. गडावर पाणीही नाहीये अन खायला काहीही मिळत नाही . आणि जर कोणाला गडावर राहायचे असेल तर महादेवाच्या मंदिरात ५-६ जण राहू शकतात.
तुम्हाला शांत आणि गर्दी नसलेल्या ठिकाणी जायचे आहे अन ते पण पुण्याजवळ तर मल्हारगड एक चांगला पर्याय आहे .









गडावरून सूर्योदय फार छान दिसतो . आम्ही पहाटे ५ लाच पुण्यातून निघालो होतो आणि ६.३० ला गडावर पोहोचलो देखील सूर्याच्या अगोदर . भरपूर वेळ वाट पाहायला लावली पट्ठ्याने मग उगवला एकदाचा .
मस्त पोज दिली त्याने .











उपयुक्त माहिती:

रस्ते:
* पुणे-दिवेघाट-सोनोरी-मल्हारगड

* पुणे-दिवेघाट-झेंडेवाडी-मल्हारगड

आसपासचा परिसर:
* सासवड , दिवेघाट , पुरंदर-वज्रगड , नारायणपूर

-- अभिजित